monikajezusek@gmail.com
pl
en
Fotografuję od 16 roku życia, jednak dopiero kilka lat temu utwierdziłam się w przekonaniu, że właśnie ta forma wypowiedzi najbardziej mi odpowiada.
Zdejmowanie masek, dotykanie tego, co najgłębsze i najprawdziwsze, a także mierzenie się z kanonami piękna, to wszystko leży w kręgu moich zainteresowań. Niewyczerpanym źródłem inspiracji jest dla mnie człowiek i jego wnętrze, niepokoje, rozterki, pytania, ale również to, co rozgrywa się w sferze marzeń i snów.
Opowiadam proste historie ludzkie. Dlatego bohaterami moich zdjęć są często zwyczajni ludzie spotkani na ulicy. W codziennych czynnościach doszukuję się głębszych znaczeń.
Inspiracje czerpię także z własnego muzeum wyobraźni, w którym mieszczą się obrazy szczególnie mnie poruszające. Pociąga mnie liryka codzienności Vermeera, groteska Dudy-Gracza, czy Wojtkiewicza, wrażeniowość Olgi Boznańskiej.
W twórczości interesuje mnie balansowanie na granicy prawdy i fikcji, naturalizmu i baśniowości, patosu i groteski, dobrego smaku i kiczu. Budowanie obrazu to szukanie równowagi pomiędzy formą i treścią. Słucham podpowiedzi intuicji, paradoksalnie to ona odpowiada za logikę przekazu. Często stosuję teatralną formę, która pozwala mi na tworzenie opowieści od początku do końca, zabawę konwencją i poszukiwanie własnych sposobów narracji.
Cenię swoją autonomię, która daje mi poczucie niezależności i pozwala bronić się przed wpływem krótkotrwałych, przemijających trendów.
Obraz fotograficzny, malarski, czy każdy inny zawsze interesował mnie jako sposób formułowania własnego stosunku do świata i ludzi.
Studia plastyczne pomogły mi w bardziej świadomym operowaniu formą. Wybrałam fotografię jako medium bardzo bogate w środki wyrazu, a także stwarzające możliwość specyficznego bliskiego kontaktu z człowiekiem oraz żywego subiektywnego zapisu.
en
I have been photographing since I was 16 years old, and it was not until just a few years ago that I discovered that this form of expression best suits me.
Removing masks and touching upon what is deepest and truest but also understanding the essence of beauty are all things which lay within the realm of my interests. The source of my inspiration is man, his inner self, his struggles, his dilemmas, his questions as well as that which lurks within the limits of his dreams and fantasies.
I tell simple stories about humanity, therefore the subjects of my pictures are ordinary people from the streets. It is in these simple everyday events that I search for greater meaning.
I also find inspiration from my own museum of thought and creativity. However, particularly appealing to me are Vermeer’s paintings of everyday life, the burlesque works of Duda - Gracz or Wojtkiewicz or the impressionism of Olga Boznanska.
In creating art, I search for balance between truth and fiction, nature and fable, pathos and the grotesque, good taste and daub. Building a work is to look for equilibrium between form and substance.
I listen to the whispers of intuition and paradoxically it is this intuition which guides the logic of expression. Often I use the theatrical form, which allows me
to create a story from beginning to end and in the process discover my own style of narration.
I value my autonomy, which gives me the sense of independence as well as the will
to defend myself against short-lived and momentary trends.
Pictures, whether photographic or painted or any for that matter have always allowed me to formulate a basis of how I see and interpret as well as interact with the world.
In school I have learned to operate and manipulate consciously the form in question.
I chose photography as a medium which is rich in expression and also as one which creates a specific relationship or rather a close bond with man.
